Sommige dagen voel ik me een fantastische dierenarts.
Verlossingen gaan moeiteloos en resulteren altijd in een levend kalf, ik kan
feilloos tot een goede diagnose komen met daarbij een therapie die goed werkt en
daarnaast zijn veehouders hartstikke tevreden. Er zijn ook dagen dat ik me
afvraag waarom ik mijn diploma heb gekregen. Dit was zo’n dag.
Mijn eerste visite van de ochtend was een zieke koe bij een
van onze veehouders. Na uitgebreid lichamelijk onderzoek en bloedonderzoek kwam
ik tot de conclusie dat de koe in een negatieve energiebalans zat. Dit komt
omdat de koe ten alle tijden melk wil produceren. Dit gaat dan ten koste van
zijn eigen lichaamsreserves met alle gevolgen van dien. Ik heb de koe behandeld
met ondersteunende middelen om de cirkel te doorbreken.
Toen ik de laatste spuit uit de koe haalde begon ze te
zwalken, dat werd steeds erger en toen plofte ze neer. Die koe is dood dacht ik
en dat is mijn schuld. Na een korte stilte, omdat ik eigenlijk mijn ogen niet
kon geloven, heb ik de veehouder verteld dat ik dacht dat de koe allergisch
reageerde op een van de stoffen die ik had toegediend. Die allergische reactie
kun je onderdrukken met een bepaald middel maar dat had ik al toegediend dus ik
kon eigenlijk niks doen. Na wat uitleg, stiltes en de vraag;” je kwam toch om
hem beter te maken?”, ben ik weggegaan met de belofte om na mijn volgende
visite nog even langs te komen om te kijken hoe het ging. In de auto heb ik
mezelf duizend keer afgevraagd wat ik mis had gedaan en ik kon het maar niet
begrijpen.
Na drie kwartier kwam ik terug. De koe stond, keek me aan en
had een pluk hooi in haar bek en stond daar lekker op te kauwen. De veehouder
keek me wederom met ongeloof aan. Ik wist het ook niet maar het voelde als een
wonder! Een zelf gecreëerd wonder.
Na overleg met mijn
collega’s begonnen we te begrijpen wat er was gebeurd; Het laatste
diergeneesmiddel wat ik had toegediend was een eetluststimulator en werkt
direct op de hersenen. Naast dat het de eetlust stimuleert worden de dieren er
ook een beetje dronken van. Langzaam toedienen helpt. Dit had ik blijkbaar niet
langzaam genoeg gedaan…
Liefs,
Lizelore
